ماههاي نپتون

نپتون ٣ ماه اصلي به نام نريد ، پرتس و ترتين به علاوه ٥ ماه کوچکتر دارد .ترتين و پرتس به نپتون نزديک مي باشند ، نريد در يک مدار دور قرار دارند .ترتين تنها ماه در منظومه شمسي ما با يک مدار نزولي است .ماه ترتين سرد ترين شي سنجيده در منظومه شمسي ما مي باشد و نريد شي منظومه شمسي با غير عادي ترين مدار است .
 

ماه	عکس	کشف	فاصله از مرکز نپتون ( کيلو  متر )	قطر ( کليو متر )	دوره مداري (در روزهاي زمين )
ناييد		هيئت وياگر ٢ ناسا ١٩٨٩	٤٨.٢٣٠	٥٨	٢٩/٠
تالاسا		هيئت وياگر ٢ ناسا ١٩٨٩	٠٧٠,٥٠	٨٠	٣/٠
دسپاينا		هيئت وياگر ٢ ناسا ١٩٨٩	٥٣٠,٥٢	١٤٨	٣٣/٠
گالاتي		هيئت وياگر ٢ ناسا ١٩٨٩	٩٥٠,٦١	١٥٨	٠/٤٣
لاريسا		هيئت وياگر ٢ ناسا ١٩٨٩	٥٥٠,٧٣	٨٩×١٠٤	٥/٠
پروتس		هيئت وياگر ٢ ناسا ١٩٨٩	٦٥٠,١١٧	٢٠١×٢٠٨×٢١٨	١/١
دومين ماه بزرگ نپتون اين ماه تاريک مدار دوار که در بالاي ابر نپتون واقع است دارد پروتس با گودالهايي نقطه چين شل و داراي شکلهاي نامنظمي مي باشد
ترتين		دبليوم ام لاسل ١٨٤٦	٣٥٤,٧٦٠	٧.٤,٢	هم زمان
بزرگترين ماه از ٨ ماه نپتون مي باشد بر عکس همه ماههاي سياره اي ميگر ، ترتين يک مدار نزولي دارد ( آن مقابل گردش نپتون مي چرخد ) و در مدار همزمان مي باشد آن همچنين يک مدار بسيار مايل دارد ترتين سردترين شي مي باشد که در منظومه شمسي ما درجه حرارت ٢٣٥- درجه سانتي گراد ( ٣١٩ – درجه فارنهايت ) به حساب مي آيد اين ماه سنگي يک تشتک يخ قطبي در قطب جنوبش و تعدادي ويژگي هاي زمين شناختي مختلف ديگري شامل آتشفشان ها ، شکافهاي بزرگ در سطح و آبفشان گاز نيتروژن پوشيده شده دارد آن يک جو مه آلود ، ضعيف ( بيشتر نيتروژن ) و يک نيتروژن پوشيده شده دارد ترتين پيچ کندي در مقابل نپتون دارد .
نريد		دبليوم ام لاسل ١٨٤٦	٥١٣,٤٠٠ , ٥	٣٤٠	١/٣٦٠
دورترين ماه نپتون ( سومين ماه بزرگ ) نريد مي باشد که شکل نا منظم دارد آن کوچک تر از ماه دو بزرگتر نپتون مي باشد آن يک مدار بيضي شکل دارد که به نزديکي ٨٦٧٠٠٠ مايل از نپتون به دوري ٦ ميليون مايل از آن واقع است آن ممکن يک سيارک تسخيري باشد آن تقربياً يک سال زمين براي نريد که نپتون را در اين مدار انتهايي دور مي زند مي گيرد ( ١ ، ٣٦٠ روز ) نريد غير عادي ترين مدار در منظومه شمسي دارد فاصله از نريد تا نپتون از حدود ٦٠٠ ، ٣٥٣ ، ١ کيلو متر ( ١٠٠ ، ٨٤١ ، مايل ) تا حدود ٧٠٠ ، ٦٢٣ ، ٩ کيلو متر ( ٢٠٠ ، ٩٨٠ ، ٥ مايل ) متغير مي باشد

جو نپتون و لکه تاريک بزرگ

جو ضعيف نپتون شامل ٧٤% هيدروژن ، ٢٥ % هليم و حدود ١% متان مي باشد جو در پوشش  سياره ادغام مي شوند جو نپتون ابر ها ي يخي و طوفانهاي عظيمي دارد اين ويژگيها به سرعت به دليل بادهاي عظيمي که اطراف سياره مي وزند تغيير مي کنند نپتون سريع ترين بادها را در منظومه شمسي دارد در نماي يخي متان در قسمتهاي بيروني جو به نپتون رنگ آبي مي دهد متان قرمز روشن را جذب مي کند .

لکه تاريک بزرگ 

لکه تاريک بزرگ نپتون به اندازه يک توفان زمان در جو اندک متان نپتون مي باشد اندازه شکل و جاي لکه بسيار زياد نوسان دارد آن حتي بر نمي گردد . ستون طوفان چپ گرد مي باشد بادهاي وحشتناک نزديک لکه توسط وياگر ٢ که حدود ١٥٠٠ مايل در هر ساعت اندازه گيري شده است آنها قوي ترين رکورد بادهاي منظومه شمسي ما مي باشد .

حلقه های نپتون

نپتون حلقه ای به وسیله سیستم خیلی باریک و حلقه های تاریکی که در گروه تعیین محل شده اند  این حلقه ها از سنگهای کوچک و گرد و غبار تشکیل شده اند آنها تقریبا حلقوی هستند( متفاوت با سیستم حلقه بیضی شکل اورانوس ).سه حلقه مجزا وجود دارد که به نام آدام ،لی وریروگالی(بعد از کشف نپتون)، به علاوه یک فلات وسیع از گردو غبار جنب حلقه لی وریز نامگذاری شده بودند . این حلقه ها برای یافتن خیلی سخت بودند زیرا آنها در ضخامت و پیچیدگی شکل نیافته اند .

قسمت نازکتر حلقه ها قوس حلقه صدا زده می شوند . آنها قسمتهایی از حلقه می باشند که خیلی آسان پیدا شده اند . حلقه آدام سه قوس برجسته دارد .( لیبوتی ، اکوالیتی و فرترنیتی نامگذاری شده ) فشار جاذبه ای ماههای نپتون دلیلی بر نامساوی بودن حلقه ها می باشد تعداد از ماههای کوچکتر نپتون ممکن هدایت کننده ای بر حلقه های داخلی با نیروی های جاذبه ای آنها باشد.

داخل نپتون

نپتون بیشتر از یخ ، هیدروزن و هلیم تشکیل شده است . آن یک هسته سنگی کوچک و یک پوشش یخی که در جو مخلوط شدند دارد . نپتون تقریبا سه برابر بیشتر از انرژی گرمایی که از دور دست خورشید گرفته پخش می کند تعدادی از گرمای اضافی شاید از شکل سیاره بوجود آمده است و تعدای هم توسط سکوت اندک سطح به دلیل نیروهای جاذبه ای بوجود آمده است.

اطلاعات جامع درباره نپتون

 

نپتون هشتمین سیاره از خورشید در منظومه شمسی می باشد. این سیاره بسیار بزرگ بسیار سرد یک جو مه آلود و بادهای قوی دارد. این گاز بوسیله هشت ماه حلقه های اندکی که در دسته هایی گذاشته شده بودند. مدار را دور می زند. رنگ آبی نپتون به دلیل متان در جو می باشد. این مولکول قرمز را جذب می کند. نپتون را نمی توانیم با استفاده از چشم ها تنها ببینیم نپتون اولین سیاره ای بود که هستی به صورت ریاضی پیش بینی شده بود ( مدار سیاره اورانوس توسط شی نامعلوم مصطوب بود که به گاز دیگری ، نپتون تبدیل می شد ).

 

 

اندازه

 

نپتون حدود 30775 مایل (49528 کیلومتر) می باشد. آن حدود 88/3 برابر از قطر زمین می باشد اگر نپتون گود بود ، آن می توانست تقربیا 60 زمین نگه دارد نپتون چهارمین سیاره بزرگ در منظومه شمسی ما می باشد ( بعد از مشتری ، زحل ، اورانوس).

 

جرم و جاذبه

 

جرم نپتون حدود 10²⁶*102 کیلوگرم می باشد آن بیشتر از 17 بار جرم زمین است . اما جاذبه در نپتون تنها 19/1 برابر از جاذبه زمین می باشد. این به آن دلیل است که یک سیاره بزرگ می باشد . ( نیروی جاذبه ای در یک سیاره به روی یک ماده در سطح سیاره متناسب با جرمش و عکس شعاعش به کار گرفته می شود )

یک شخص 100 پوندی در نپتون 119 پوندی وزن می شود .

 

                         طول روز وسال در نپتون

 

هر روز در نپتون 19.1 ساعت زمین را  می گیرد . یک سال در نپتون 8/164 سال زمین را می گیرد .آن تقریبا 165 سال زمین برای نپتون را می گیرد که خورشید که یکبار دور می زند.

از زمانی که نپتون در 1846 کشف شده بود و هنوز یک دور انفرادی کامل اطراف خورشید ندارد.

 

مدار نپتون و فاصله از خورشید

نپتون حدود 30 ساعت دورتر از خورشید نسبت به زمین می باشد .آن به طور متوسط 06/30 آی یو از خورشید رسیده است . گاهی اوقات ، مدار نپتون در واقع بیرون از پلوتون می باشد. این به دلیل مدار بسیار غیر عادی پلوتون می باشد.

در طول این مدت ( 20 سال از هر 248 سال زمین ) نپتون در واقع دورترین سیاره از خورشید می باشد ( و پلوتون نیست ) از 21 خبری 1979 تا 11 فبریه 1999 پلوتون داخل مدارد نپتون بود حالا و تا سپتامبر 2226 ، پلوتون بیرون از مدار نپتون است .

 

 

در افلاین ( نکته ای در مدارد نپتون دورترین از خورشید ) نپتون 4546000000 کیلومتر از خورشید می باشد در پرلاین نکته ای در مدار نپتون نزدیکترین به خورشید  ) نپتون 4456000000 کیلومتر از خورشید است محور دورانی نپتون 30 درجه به طرف سطح مدارش اطراف خورشید کج می شدند ( این درجه اندک بیشتر از خورشید می باشد). آن به فصلهای نپتون داده می شود. هر فصل 40 سال طول می کشد قطبها در تاریکی یا روشنایی برای 40 سال ثابت هستند .

                                  درجه حرارت

 

درجه حرارت 48 کلوین می باشد.

 

کشف نپتون

 

هستی نپتون در 1846 بعد از اینکه محاسبه ها ، اضطرابها را در مدار اورانوس نشان داد پیش بینی شده بود. محاسبه ها متقلا توسط جی، سی آدام ولی وریر انجام شده بود. نپتون سپس توسط در آرست در 23 سپتامبر 1846 دیده شده بود.

 

مشاهدات فضاپیما

 

نپتون توسط ویاگر 2 ناسا در آگست 1989 دیده شده بود. بعد از این مشاهده تقریبا هیچ چیزی در مورد نپتون نمی دانستیم.

 

مقایسه زمین – نپتون

نماد واسم نپتون

نپتون بعد ازخدا رومی اسطوری دریاها نامگذاری شده بود . نماد نپتون نیزه ماهی گیری است.

عبور از ناهيد

در طي عبور از ناهيد، ناهيد درست بين زمين و خورشيد قرار مي گيرد و به صورت لكه تيره كوچكي كه قرص نوراني خورشيد را قطع مي كند، ديده مي شود. عبور از ناهيد بسيار نادر است و دو عبور از ناهيد، هر 125 سال يك بار رخ مي دهد. عبور از ناهيد در 8 ژوئن 2004 و 6 ژوئن 2012 رخ مي دهد.

هشدار: هرگز به هنگام عبور. به خورشيد نگاه نكنيد. اين كار ظرف چند ثانيه، باعث كوري مي شود.

عبور چيست؟

عبور هنگامي رخ مي دهد كه يك جسم كوچك در جلوي جسم بزرگتر قرار مي گيرد(مثلا هنگامي كه جسمي مانند ناهيد بين زمين و خورشيد قرار مي گيرد). به هنگام عبور، جسم(در اين مورد ناهيد) به صورت يك جسم كوچك تيره به نظر مي رسد كه جسم بزرگتر(در اين مورد خورشيد) را قطع مي كند. عبور، دقيقا مانند خسوف يا كسوف درمنظومه شمسي است اما خورشيد تيره نمي شود. فقط بخش كوچكي از خورشيد ناپديد مي شود.

تنها سياراتي كه بين زمين و خورشيد قرار مي گيرند، تير و ناهيد هستند(زيرا اين دو سياره، تنها سياراتي هستند كه فاصله آنها به خورشيد كمتر بوده و نسبت به خورشيد نزديكتر از زمين هستند). بنابراين تنها سياراتي كه مي توانند پديده عبور را ايجاد كنند، تير و ناهيد هستند. پديده عبور، بسيار نادر است. چون مدار ناهيد بزرگتر از مدار تير است، عبور ناهيد حتي از عبور تير هم كمتر است.

عبور ناهيد هنگامي رخ مي دهد كه دو چيز به طور همزمان رخ دهد:

•  ناهيد با خورشيد پيوستگي ثانويه دارد(و آن هنگامي است كه ناهيد درست بين زمين و خورشيد قرار گرفته باشد).

•  ناهيد صفحه مداري زمين(خسوف و كسوف) را قطع كند. صفحه مداري ناهيد،‌39/3 درجه انحراف دارد.

عبور ناهيد چقدر طول مي كشد؟

عبور از ناهيد بين 3 تا 7 ساعت طول مي كشد. زمان دقيق آن، به مسيرش بستگي دارد. در ژوئن 2004 و ژوئن 2012، عبور از ناهيد5 ساعت طول مي كشد.

اثر قطرات سياه

در آغاز عبور، هنگامي كه ناهيد به قرص خورشيد وارد مي شود، پديده نوري عجيبي رخ مي دهد. اين پديده اثر قطرات سياه ناميده مي شود. نور خورشيد، در اطراف ناهيد خم مي شود(اين نور توسط اتمسفر چگال ناهيد شكسته مي شود)، در نتيجه ظاهر ناهيد كشيده ديده مي شود. اين پديده در پايان عبور از ناهيد هم رخ مي دهد، درست قبل از اينكه ناهيد، قرص خورشيد را ترك كند.

عبور از ناهيد، اغلب در چه مواقعي رخ مي دهد؟

عبور از ناهيد ، بسيار نادر است. به طور ميانگين، هر 125 سال، دو عبور رخ مي دهد. تنها 5 عبور از ناهيد توسط بشر ديده شده است. تا قبل از عبور سال 2004، اين پديده قبلا در 4 دسامبر 1639، 5 ژوئن 1761، 3 ژوئن 1769، 8 دسامبر 1874 و 6 دسامبر 1882 هم رخ داده است. در طي 2000 سال قبل از ميلاد و 1882 سال بعد از ميلاد تنها 52 عبور از ناهيد رخ داده است.

ما عبور از ناهيد را چه مي ناميم؟

در سال 1716، ادموند هالي، مقاله اي چاپ كرد و در آن، توضيح دادكه چگونه مي توان از عبور سياره اي(عبور ناهيد يا تير) براي اندازه گيري فاصله خورشيد، استفاده كرد، عنوان مقاله وي، اين بود: روشي جديد براي تعيين فاصله از خورشيد. گروه اعزامي براي مشاهده عبور ناهيد(براي تعيين فاصله زمين از خورشيد) در سال 1761 و 1769 اعزام شدند.

جيمز كوك (27 اكتبر 1728، 14 فوريه 1779) مكتشف و منجم انگليسي بود كه در سال 1769، به منظور مشاهده عبور ناهيد، با كشتي عازم تاهيتي شد. به علاوه، وي به دنبال قاره بزرگ جنوبي بود و فكر مي كرد چنين قاره اي وجود دارد(اما وجود نداشت). بعد از 8 ماه مسافرت دريايي، وي چندين ماه در تاهيتي ماند و و خود را براي مشاهده عبور آماده مي كرد. منجمان، بعدها داده هاي وي را با داده هاي مشاهده كنندگان ديگر تركيب كردند تا فاصله زمين تا خورشيد را تعيين كنند(1 واحد نجومي).

اتمسفر ناهيد و پوشش ابر

پوشش ابر ناهيد

ناهيد، توسط لايه اي ضخيم از ابر پوشيده شده است. اين ابرها، عمدتا از اسيد سولفوريك تشكيل شده اند و بسيار سريع و با سرعت بيش از 220 مايل در ساعت(350 كيلومتر در ساعت) حركت مي كنند. سرعت چرخش اين ابرها 60 برابر بيشتر از سرعت چرخش سياره است. اين ابرها طي مدت 4 روز زمين، سياره را دور مي زنند. ناهيد هر 243 روز زمين،‌يك دور به دور محور خود مي چرخد. اين ابرهاي سريع،‌گرماي اطراف سياره را پخش مي كنند و به همين علتسمتي از سياره كه شب مي باشد هم بسيار داغ است. هنگامي كه اين ابرها در معرض نور ماوراء بنفش قرار مي گيرند، مي توان الگوي V شكل آنها را، در عرضهاي جغرافيايي مياني مشاهده كرد.

از اين ابرها،‌باران اسيد سولفوريك مي بارد(باران بينهايت اسيدي) اما اين باران خورنده، به سطح نمي رسد. حرارت بالاي زير ابرها(بيش از 220 درجه سلسيوس) قطرات باران را در 10 مايلي(30كيلومتري) بالاي ناهيد، بخار مي كند.

اتمسفر

اتمسفر ناهيد، عمدتا از گاز دي اكسيد كربن تشكيل شده است(96%). تشكيل دهنده هاي ديگرعبارتند از 3% نيتروژن و 003/0% بخار آب. احتمالا ناهيد در گذشته، مقادير زيادي آب داشته است كه در دماي بالاي ناهيد به جوش آمده است.

مشاهدات فضاپيماي ناهيد

تا كنون بيش از 20 فضاپيما، به ناهيد فرستاده شده است. فضاپيماهاي پيونير (در سال 1962)، مارينر2 ناسا(در سال 1978)، ونراي7 (درسال1970) و ونراي 9(در سال1975، اين فضاپيما، نخستين فضاپيمايي بود كه درسيارات ديگر پياده شد) به ناهيد سفر كرده اند.

درون ناهيد

تركيب سياره

ناهيد، پوسته اي صخره اي، گوشته ضخيمي از سنگ بازالت و هسته اي از نيكل وآهن دارد. در ناهيد، آب سطحي وجود ندارد. سطح ناهيد،‌با وجود لايه ابر آن، به وسيله رادارنقشه برداري شده است. حدود 20% از سطح ناهيد را حوضه هاي پستي از گدازه جامد تشكيل مي دهد، 70% از سطح آن از بلنديها تشكيل شده و 10% سطح هم از ارتفاعات(آتشفشانها، كراترها،‌كوهها) تشكيل شده است. دو منطقه اصلي آن ارتفاعات آفروديت(به اندازه نصف آفريقا) و ايشتار(حوضه اي كه با گدازه پر شده و از ايالات متحده بزرگتر است) مي باشند. در سطح آن، بادهاي كمي مي وزد.                 

ناهيد، ميدان مغناطيسي خيلي قوي ندارد كه ممكن است به علت چرخش آهسته سياره يا نبود هسته مذاب خارجي باشد